XChange 13 – Augustus 2021
Keren voor eigen deur
Iedereen loopt wel eens met dat deuntje in zijn hoofd van “ ’t is weer voorbij die mooie zomer… ” van Gerard Cox. Wel, de zomer is nog niet helemaal voorbij en of hij mooi was durven we in twijfel trekken. Toegegeven, we maakten een heel mooie beurt op de Olympisch spelen, waarbij de medailles bijna gendergelijkwaardig verdeeld werden. Maar helaas kregen ook die een minder gelijkwaardige uitschuiver op het einde. Bovendien hebben we gemerkt dat in de achterban van coaches, begeleiders, besturen binnen onze sportfederaties de balans nog steeds totaal niet in evenwicht is.
En dan was er het klimaat. Bosbranden die nooit eerder zo extreem waren, overstromingen in eigen land waarbij we beelden van de watersnood van 1953 terug kregen voorgeschoteld. Een niet zo ‘mooie zomer’ dus…
U, als lezer, hoeft er mijn woord niet voor te nemen, maar ik kan u wel met cijfers en statistieken aantonen, dat in een wereld waarin gelijkwaardigheid een kans krijgt, we zoveel hoger zouden scoren op klimaatinnovatie, sociaal vlak, rechtvaardigheid.
Vooral die laatste 2 hebben de afgelopen weken weer een hartverscheurende knauw gekregen. Het kan toch niet zijn dat als medemens je hart niet breekt wanneer de beelden van Afghanistan onze huiskamers binnendringen. De machteloosheid die ik ervaar, het gevoel van blijven dweilen met de kraan open, maakt mijn vastberadenheid om een verschil te kunnen maken, alleen maar groter.
Mijn persoonlijk standpunt daarbij is en blijft dat we als vrouwen – want tot nader order is de sociale ongelijkheid ook binnen de Europese Unie nog steeds een feit – niet op de barricades moeten gaan staan zoals ‘Les Misérables’ van Victor Hugo. Indien Javart in dialoog was gegaan met Jean Valjean, zou hij waarschijnlijk geen zelfmoord hebben gepleegd door de frustratie van zijn eigen foute inschattingen. Toegegeven, het boek zou nooit zo’n literaire krachtpatser zijn geweest indien Hugo het verhaal op die manier zou hebben gebracht.
Ik blijf ervan overtuigd dat open communicatie een oplossing biedt om de balans in evenwicht te krijgen. Maar omdat dit een in mijn ogen vaak schier onmogelijke opdracht is, zoeken we met X² naar andere oplossingen. We reiken opleidingen aan, begeleiden bedrijven, auditeren op gendergelijkwaardigheid en overhandigen een kwaliteitscertificaat dat jaarlijks onder de loep wordt genomen.
Indien we binnen elk bedrijf van 5 tot 50.000 medewerkers, alleen al binnen de Europese Unie zorgen voor een gelijkwaardig beleid, en iedereen voor eigen deur veegt, worden de straten heel wat sociaal ‘schoner’ om te leven.