Papa’s op de werkvloer: Fred Niemans
Een drukke carrière combineren met een gezin: het is geen simpele opgave. Clichématig moeten vrouwen vaak uitleggen hoe zij dit combineren. Wij draaien dat patroon om en stellen de vraag aan de papa’s op de werkvloer. Fred Niemans, vennoot bij advocatenkantoor Greenfield Lawyers, vertelt over zijn ervaringen.
Dat Fred Niemans een man is met een volle agenda, is onmiskenbaar. Hij begon in 2011 Greenfield Lawyers, een advocatenkantoor dat zich onder andere specialiseert in debiteurenbeheer en onroerend goed. Daarnaast richtte hij de digitale eigenaarsvereniging Code 544 op, als vervolg op zijn gewezen voorzitterschap van de Verenigde Eigenaars. Activiteiten die hij combineert met doceren bij Familiehulp en zijn voorzitterschap van het World Trade Center Antwerpen.
Daarenboven engageert Fred Niemans zich ook nog voor een aantal kleinere vzw’s. “Ik zit bijvoorbeeld al zo’n tien jaar in een kookclub die nauw betrokken is bij een aantal fundraising diners voor allerlei goede doelen”, aldus Fred. “Dat doen wij pro Deo, voor groepen die steeds groter worden. Vorig jaar hebben we zelfs voor 550 mensen gekookt. Daarnaast ben ik momenteel ook een initiatief aan het opzetten met uitgestelde film- en theatertickets. De bedoeling is dat mensen aan de kassa tickets voor zichzelf kopen, en daarnaast ook een aantal extra tickets. Die worden dan doorgeschoven naar middenveldorganisaties en komen uiteindelijk terecht bij families voor wie een filmuitstapje anders te zwaar weegt op hun maandbudget.”
Balanceren tussen carrière en gezin
Naast die volle agenda heeft Fred Niemans ook privé zijn handen vol met een kroost van drie kinderen. De oudste zoon is 25 jaar, de middelste zoon 23 en de jongste dochter elf. Het huishouden managet hij samen met zijn partner Anja Daems, die zelf een indrukwekkende carrière opbouwde en sinds 2007 presentatrice is bij De Madammen op Radio 2. “Samen proberen we om een goed evenwicht te bewaken tussen gezin en carrière en stemmen we onze drukke schema’s zo goed mogelijk op elkaar af”, vervolgt Fred. “Intussen hebben we een goede balans gevonden en vloeien onze agenda’s eigenlijk spontaan in elkaar over.”
De rollen en taken zijn thuis dan ook goed verdeeld. “Ik ben door de week verantwoordelijk voor de ochtendshift. Dat wil zeggen dat ik het ontbijt maak en ervoor zorg dat de boekentas van mijn dochter gemaakt is, de boterhammen erin zitten en ik de turnzak meegeef en niet de zwemzak (lacht). Nadien breng ik onze dochter naar school en vertrek ik zelf naar het werk. ’s Avonds haalt Anja haar dan van school, zorgt ze voor het vieruurtje en maken ze samen huiswerk. Tijdens de week lukt het niet altijd om ’s avonds samen te eten en kookt Anja voor onze dochter, maar in het weekend ben ik meestal de kok van dienst.”
“Ook wat de hobby’s van onze dochter betreft, hebben we intussen een goed evenwicht gevonden. Zo brengt Anja haar bijvoorbeeld naar de muziekschool, waarna ik ze weer ga halen. In het weekend gaat ze paardrijden en gaat er beurtelings iemand met haar mee. Of gaan we soms ook met ons twee kijken, om er samen van te genieten. Op zaterdagvoormiddag volgt onze dochter ook nog tekenacademie. Dan wordt er beurtelings afgesproken met andere ouders wie rijdt. Op die manier vloeit alles eigenlijk naadloos in elkaar over.”
Ruimte voor spontaniteit
Of de kinderen iets merken van Freds drukke agenda? “Die lachen vooral dat ze later ook advocaat gaan worden, omdat ik in hun ogen alleen maar moet bellen en moeilijk moet doen (lacht). Aan de ene kant merken ze het dus wel. Maar aan de andere kant ook niet. Onze dochter moet alvast op geen van haar activiteiten inboeten. Bovendien probeer ik ook wel steeds ruimte te creëren voor spontaniteit of flexibiliteit. Zo belde mijn zoon mij laatst nog om te zeggen dat hij op zijn rijexamen stond zonder begeleider. Ik ben dan in mijn auto gesprongen en naar daar gegaan. Maar natuurlijk was zijn tijdslot voorbij, waardoor we een voormiddag moesten wachten. In de tussentijd zijn we dan nog wat gaan oefenen en een koffie gaan drinken.”
Tot rust komen
“We proberen ook wel echt tijd voor elkaar te maken en hebben onze eigen rituelen daarvoor. Zo hebben we een vaste stek in Portugal, waar we zoveel mogelijk naartoe proberen te gaan. Tijdens de zomermaanden trekt Anja met onze dochter naar daar, en probeer ik met een zekere regelmaat dat ook te doen. In de mate dat ik het kan combineren met mijn job, natuurlijk. Daar lukt het mij wel om weer helemaal tot rust komen.”
“Tot rust komen is essentieel, maar ik ben ook niet iemand die om vijf uur stipt zijn laptop dichtklapt. Dat zou betekenen dat ik mijn job niet graag doe. Ik zou niet kunnen leven zonder stress of zonder een probleem dat ik moet oplossen. Mijn job is een manier van leven voor mij. Al maak ik wel steeds een duidelijk onderscheid tussen gezinssituatie en de werkvloer.”
“Thuis lukt het mij dan ook vrij goed om het werk uit mijn hoofd te zetten, als is het ’s nachts wel wat moeilijker om mijn gedachten uit te schakelen. Twee uur slaap op de teller is daardoor geen uitzondering voor mij. Met als gevolg dat ik een paar weken geleden een halt ben toegeroepen door mijn cardioloog omwille van hartfalen. Ik probeer nu wel meer de begin- en einduren van de dag te respecteren en dus niet meer om 22 uur in een vergadering te zitten of om 23 uur pas thuis te komen. Het klinkt misschien cliché, maar mijn hartfalen was echt een wake-upcall voor mij en ik probeer het nu bewust wat rustiger aan te doen.”