Indra Dewitte

Ze heeft journalistiek nooit gezien als het aanleren van een vak. Voor haar was het een manier van leven. De liefde voor het geschreven woord kreeg ze mee van thuis. Nadat het tv-toestel bij Indra Indra Dewitte verbannen werd toen ze zeven jaar was, ging ze automatisch meer lezen. De boeken van Günter Wallraf, een Duits schrijver en undercoverjournalist, lieten een blijvende indruk op haar na. “Dat een journalist wantoestanden kon blootleggen, vond ik fantastisch. Toen wist ik: dit wil ik ook doen.”

Op haar 16e bezocht Indra Dewitte een beurs waar ze Paul Muys, nieuwsanker van Panorama ontmoette. “Dat programma keek ik elke donderdagavond bij de buren. Vooral de directe communicatie met de kijkers sprak me enorm aan en ik heb hem dan ook op de man af gevraagd wat ik moest doen om zijn job te kunnen. Zijn antwoord? Doen wat je graag doet, geboeid en nieuwsgierig zijn. Niet zozeer de studiekeuze, maar de passie voor het vak.”

Hoe belangrijk is de studiekeuze?

Indra Dewitte studeerde zelf Germaanse talen in Gent en ging op Erasmus in Duitsland. “Maar een studiekeuze is bijkomstig wanneer je passie voelt voor een beroep. Let wel, je kan niet doen alsof je buiten de maatschappij staat. Een diploma blijft een deurenopener, maar daarna is het aan jezelf om je te bewijzen en je passies te vinden.”

Al speelt het onderwijs hier volgens Indra Dewitte nog steeds te weinig op in. “In plaats van studenten te ondersteunen in hun sterke competenties, hamert ons systeem op alles wat je niet zo goed kan. Niet iedereen is goed in wiskunde en niet iedereen houdt van taal. Toch is ons onderwijs erop gericht om overal pijnpunten weg te werken, in plaats van mensen te stimuleren om te excelleren. Maar ik moet toegeven dat ik mezelf hier soms ook op betrap. Ook in mijn team heb ik wel eens de neiging om datgene waar ze minder sterk in zijn, te willen bijschaven.”

Er is voor het onderwijs én de ouders nog werk aan de winkel om dat soort hokjesdenken tegen te gaan. “Waarom blijft het onmogelijk om elektromechanica te combineren met Latijn? Ook werkgevers gaan ruimer moeten denken dan diploma’s om de openstaande vacatures ingevuld te krijgen.”

Televisie of krant

Oorspronkelijk wou Indra Dewitte altijd voor een krant werken. “Maar mijn eerste opdracht werd uiteindelijk eentje voor het beeldscherm: een kleine documentaire in Afrika.” De dag vóór Indra vertrok, stootte ze op een vacature bij VTM en ging ze zich meteen persoonlijk voorstellen. “Na hetinterview moest ik nog naar het tropisch instituut voor de nodige vaccinaties, maar ik werd nog diezelfde dag aangenomen. De dag na mijn terugkeer uit Afrika, ben ik bij VTM begonnen. Dat was een echte opportuniteit.”

Indra Dewitte heeft het gevoel dat 90% van haar leven bepaald werd door toeval en opportuniteiten die haar pad kruisten. “Je kent die kantoren wel, met veel glaspartijen waar mensen de hele dag langs lopen, een beetje zoals een visbokaal. Ik heb het gevoel dat ik telkens langs de ‘visbokaal’ voorbijwandelde op het moment dat men iemand zocht voor een job (lacht).”

Hard werken en gunfactor

“Geluk hebben is één ding, maar je moet jezelf natuurlijk ook bewijzen. Je kan basiscompetenties en talent hebben, maar de rest vul je aan met heel hard werken. Het is zo dat je opgemerkt wordt.” Die motivatie was ook het triumviraat van Koppen – Dirk Tieleman, Bob Vermeir en Björn Soenens – niet ontgaan en Indra Dewitte ging er aan de slag als reporter en presentator. Met een gemiddelde van vijf uur slaap per nacht – want het ‘nieuws’ blijft ook wakker – mag Indra zich zeker een harde werker noemen.

“Ik heb ook altijd het geluk gehad om naast mensen te staan die zelf al een hele carrière hadden uitgebouwd. Ze hadden niets meer te bewijzen tegenover een beginner als ik.” Na Koppen was er Terzake en De Zevende dag. “Iedereen met wie ik daar heb samengewerkt, gunde mij die kans op slagen, zonder afgunst, en dat helpt om te bouwen aan je persoonlijke groei.”

Van adjunct-hoofdredacteur tot hoofdredacteur Na tv kwam er dan toch de krant. Indra Dewitte begon als adjunct-hoofdredacteur bij Het Belang van Limburg, naast Ivo Vandekerckhove. “De tandem die we toen vormden, zijn we nog steeds. We zijn nog altijd een fantastische combinatie, want je runt natuurlijk niet alleen een krant, maar een mediamerk. Het gaat al lang niet meer alleen over die dagelijkse papieren krant die je in de bus krijgt. Ook alle afgeleide producten zoals website, tablet en sociale media mag je op geen enkel moment uit het oog verliezen.”

Indra Dewitte achter de schermen

Bij Het Belang van Limburg werkt Indra Dewitte meer achter de schermen. “Dat is een andere manier van denken en werken. Ervoor was ik een ‘gezicht’ en alleen voor mezelf verantwoordelijk. Hier heb ik de verantwoordelijkheid over 87 mensen. Je moet loslaten, verantwoordelijkheden delegeren en op je mensen vertrouwen. Er komt als leidinggevende veel meer bij kijken. Discussies met journalisten over de uit te zetten lijnen. Budgetten die moeten gerespecteerd worden. KPI’s die je dient te halen. Maar in dat alles mag je nooit uit het oog verliezen dat je een bedrijf leidt waarbij de grootste gemene deler ‘het nieuws’ is.”

“De grootste uitdaging waar we nu voor staan, is de digitalisering. We moeten niet alleen nieuwe skills ontwikkelen, ook onze rol als betrouwbare gids in die tsunami aan nieuwsfeiten wordt alsmaar belangrijker. Door de permanente berichtgeving binnen de verschillende kanalen, ziet de man in de straat door de bomen het bos niet meer. En dan kijken ze naar ons. Zowel de berichtgeving in je eigen straat als het venster op de wereld moet betrouwbaar en relevant zijn. Als journalist ben je vertaler van de feiten op mensenmaat. En precies dat is onze missie!”