Edgard Verjans – XKwadraat

Luister hier naar de podcast met Edgard Verjans

Gendergelijkwaardig na een rijke carrière.

Mijn levenspartner Edgard Verjans besloot na een rijk gevulde carrière van 42 jaar voor dezelfde bank te werken, mee te trekken aan de missie die X² uitstippelt rond gendergelijkwaardig ondernemen.

De vele verhalen aan onze keukentafel over de nood van de uitbreiding van dit onderwerp, hebben ertoe geleid dat hij ervoor koos om bedrijven te auditeren in kader van ons kwaliteitslabel het ‘genderequivalent approved enterprise’ certificaat.

45 jaar geleden

Edgard is vader van een dochter, Evi en grootvader van Manon. We herontdekten elkaar in 2018, want onze roots liggen in hetzelfde dorp. Dat gebeurde wel op een heel ‘old fashion way’: de dorpskermis.

Na twee jaar kinesitherapie in Brussel, koos Edgard ervoor om zijn studie om te gooien naar lichamelijk opvoeding.

Een paar weken na zijn eerste job als leraar, ontving hij een uitnodiging om het land te gaan dienen. In die tijd was er geen vrije keuze of je al dan niet wou intreden in het leger. Hoewel Edgard nog een paar broers heeft, die die taak eventueel op zich hadden kunnen nemen, vond hij dat het zijn plicht was om als oudste de legerdienst voor zijn rekening te nemen.

De luchtmacht

Edgard koos voor de luchtmacht. Was dat een bewuste keuze? “Eigenlijk weet ik niet of het een bewuste keuze was, maar als kind droomde ik er wel al eens van om misschien ooit piloot te worden. Ik ben in Koksijde mijn opleiding gaan volgen. En hoe ongelooflijk het ook mag klinken, dat was de allereerste keer in mijn leven dat ik de zee zag.” (lacht)

Na een maand opleiding, wachtte hem nog elf maanden dienst in Kleine Brogel. Edgard houdt, ondanks dat het een verplichting was, leuke herinneringen over aan die tijd. Dat kwam onder meer omdat hij alle ruimte kreeg om zijn passie van het voetballen te blijven uitoefenen. “Elk weekend kreeg ik ‘verlof’ om met mijn plaatselijke voetbalclub White Star Beverst mee te spelen. Waarschijnlijk mocht dat omdat ik zelf ook meespeelde met de voetbalclub van het leger (lacht).” Quid pro quo!

De voorzitter van die club was directeur van Vlaanderen van de toenmalige Famibank. Na het beëindigen van Edgard zijn legerdienst, bood hij hem een commerciële functie aan. Wat eerder een invulling zou zijn geweest voor een paar jaar, liep uiteindelijk uit tot een welgevulde carrière die 42 jaar zou duren.

De bankwereld

Famibank veranderde in al die jaren nog tweemaal van naam door fusies en overnamen: eerst Citibank, daarna Beobank. Net zoals de bank van naam veranderde, veranderden ook de functies van Edgard.

En hij gaat verder: “Ik startte op als Key Accountmanager. Dat betekende een ganse dag handelaars bezoeken. Famibank was in die tijd gekend om samen te werken met handelaars voor aankopen op afbetaling. Ik deed samen met 2 collega’s de regio Limburg.”

Na negen jaar werd Edgard gevraagd om kantoordirecteur te worden voor hun filiaal in Hasselt. 3 jaar later kwam hij tot de ontdekking dat dit voor hem niet de droomjob was. De nine-to-five mentaliteit die toen nog vaak eigen was aan het banksysteem, lag hem niet. Zijn DNA zat veel meer in het interactief met mensen omgaan.

“Ik kreeg de kans om regionaal verantwoordelijke te worden voor de zelfstandige agenten, die onder het Famibank logo werkten,” zet Edgard zijn verhaal verder. “Ik startte met regio Limburg en kreeg daarna Antwerpen erbij. Een groot gebied, want op zeker ogenblik had ik meer dan 60 agentschappen die ik coachte en begeleide.”

Op 1 april 1996 (what’s in a date) vroeg HR hem of hij geen interne opleidingen wilde geven aan hun mensen. “Elke persoon die werd aangeworven, of dat nu intern was of voor zelfstandige agenten, diende een traject van opleidingen te volgen om de producten te leren kennen, sales trainingen te volgen en voor het management, de management trainingen en beleggingsadviezen. Uiteindelijk heb ik die opleidingen 15 jaar gegeven. Mijn studies als leraar kwamen daardoor toch nog tot hun recht.”

65 jaar maar nog veel goesting

Na de opleidingsperiode besloot Edgard terug te keren naar zijn eerste liefde bij de bank.

Key Accountmanager was hem op het lijf geschreven. Het contact met handelaars, de vrijheid van de job op de baan. Voor hem was dat de manier om de cirkel van zijn carrière rond te maken.

Op 65 jaar had hij na 40 jaar werken voor dezelfde werkgever zich zeker mogen terugtrekken om met permanent verlof te gaan. Twee dingen weerhielden hem daarvan: de enorme passie voor de job en het feit dat hij op dat ogenblik nog single was. En Edgard besloot om nog twee jaar bij te tekenen.

Het zwarte gat

Wanneer je 42 jaar het beste van jezelf hebt gegeven en je bent van vandaag op morgen voor de rest van je leven met vakantie, kan dat wel eens leiden tot een leemte die je niet ingevuld krijgt. Dat was voor Edgard helemaal niet het geval. “In het laatste jaar dat ik aan het werk was, leerden jij en ik elkaar kennen. X² was op dat moment nog een vrij jong idee. Om die bekendheid te vergroten waren we ’s avonds vaak onderweg naar netwerkevents. Dat gaf mij die extra motivatie. Ik kon mee naar buiten komen met een verhaal. Jouw verhaal.”

Mede daardoor heeft Edgard de leemte nooit gevoeld. Hij wist dat er een toekomst voor hem lag binnen X². Daarnaast was en is sport voor hem een uitlaatklep. “Fitness was sowieso al een passie,” gaat Edgard verder. “Ik fiets ook heel graag en met Corona kwam er natuurlijk ook het wandelen bij.”

De keuze voor een nieuwe carrière bij X²

Edgard kreeg verschillende aanbiedingen van bedrijven waar hij mee samenwerkte tijdens zijn carrière bij de bank. Toch koos hij er voor om zich te focussen als auditeur voor X². De vele gesprekken die we samen voerden rond het thema van gendergelijkwaardigheid, boeiden hem enorm. En Edgard vertelt: “Tijdens mijn opleidingstraject bij de bank, werd iedereen door mij op dezelfde manier behandeld. Ik vond het heel normaal dat mannen en vrouwen dezelfde opleidingen kregen en ook dezelfde functies konden doorlopen. Nog te vaak ondervond ik een aantal keren dat er aan ‘vriendjespolitiek’ werd gedaan en dat verafschuwde ik toen al.”

Het thema is voor Edgard persoonlijk een evidentie en net daarom wil hij zich er volledig achter zetten.

De opleiding als auditeur

Op het ogenblik dat de interne auditeuropleidingen opstartte binnen X², twijfelde Edgard dan ook geen moment. Bovendien was het geheel voor hem niet volledig vreemd. Binnen de bank gebeuren er jaarlijkse audits: “Hoewel het bij de bank als een controle aanvoelde, voelde je ook de voldoening wanneer de audits een positief rapport afleverden. Het gaf je telkens opnieuw een boost van ‘we zijn goed bezig’.”

Voor Edgard voelen de audits van X² evenwel anders aan. “Je hebt veel meer de indruk dat je aan een begeleidingstraject werkt om mannen en vrouwen gelijke kansen te geven. En dat is iets waar ik volledig achter sta.”

De andere generatie

Edgard herinnert zich dat in de periode van Citibank diversiteit en inclusie al een rol speelden. Voor hen diende iedereen gelijke kansen te krijgen ongeacht gender, etnische afkomst of godsdienstige overtuiging. Ook binnen de media werd daar heel veel aandacht aan geschonken. Voor Citibank diende er binnen elke functie en binnen alle kaders een grote vorm van diversiteit te zijn.

België gooide op dat moment wel nog geen hoge ogen. Witte mannen bleven de grootste vertegenwoordigers binnen de kaderfuncties. “Op het moment dat ik er werkte zaten er 10 mannen en slechts 2 vrouwen in het management.”

Wanneer Edgard teruggaat in de tijd herinnert hij zich dat binnen HR er blinde surveys werden georganiseerd. Daaruit bleek, en dat is nog maar een aantal jaren geleden, dat de topics van niet gelijke kansen krijgen voor mannen en vrouwen en de verschillen in lonen voor dezelfde functies, thema’s waren die helaas heel vaak terug kwamen.

“Ik merk wel, dat komt uiteraard ook door jou, dat ik er meer mee bezig ben, dan vroeger,” gaat Edgard verder. “Ik heb het gevoel dat de media vaker aandacht schenken aan het feit dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn. Bedrijven lijken er meer gericht mee aan de slag te gaan om gelijke kansen te creëren.”

Of er nog dromen zijn

Als er al iets was dat misschien een andere wending had kunnen betekenen in Edgard zijn leven, dan is dat het stukje van leerkracht te zijn. De opleiding lichamelijke opvoeding waarvoor hij gekozen had, heeft hij niet ten volle kunnen ontplooien in de praktijk. Maar spijt dat hij uiteindelijk toch bij de bank bleef, heeft hij zeker niet.

Op zijn bucketlist prijkt er nog een safari in Kenia. Of een reis naar Thailand waar hij (nog) niet geraakte. Maar het mag ook korter bij huis zijn. Een appartementje aan zee of ergens aan de kust in het buitenland. Voor hem hoeft het allemaal niet zo hoogdravend te zijn. Geef Edgard zon en zee en dan komt het perfect gelukkig voelen voor hem al heel dichtbij.

(nvdr: Er staan mij dus nog mooie tijden te wachten ????)