Stijn Staes – Zijn we nu gelijk, gelijkaardig of gelijkwaardig?

Zijn we nu gelijk, gelijkaardig of gelijkwaardig?

Het lijkt maar een onbenulligheid, een detail, een verloren letter. Hoewel, die W maakt een wereld van verschil.
Herinner je je nog de Vermaelen Projects in de sketch van ‘In de gloria’? Zo vaak willen we in organisaties of in de maatschappij iedereen hetzelfde behandelen. Iedereen gelijk voor de wet. Ben je nu man of vrouw, geen gender, jong, oud… Je loopt mee in wat de organisatie of maatschappij je voorschrijft. Wijk je daarvan af, tja dan komt het vingertje om de hoek.

Helaas. Het is een veel gebruikte benadering die het voor veel managers gemakkelijker ‘zou’ maken. Geen discussies, geen gesprekken, geen gedoe. Iedereen gelijk. Lekker makkelijk. Want zeg nu toch we hebben allemaal twee ogen, een neus en een mond. In dat opzicht zijn we gelijk (en dan nog, want zelfs dat geldt niet voor iedereen). Niet alleen beknot die onze vrijheid bovendien is het een absolute ontkenning van wie we echt zijn. Dat niet zien en niet willen erkennen zorgt voor veel leed en ellende, gaande van een kleine ruzie tot depressies en burnouts.

Dit is het verleden. Want zeg nu zelf. Welke mens is nu hetzelfde? We zijn allemaal anders, hebben allemaal onze talenten, onze onhebbelijkheden, onze irritaties, onze emoties, onze eigen levens met hun eigen uitzonderlijke gebeurtenissen. Hoe kan je dat nu op eenzelfde manier behandelen?

Als manager hanteerde ik het principe van gelijkwaardigheid. We dienen verder te kijken dan oppervlakkige regeltjes en afspraken. Want wat ons werkelijk met elkaar verbindt is ons mens-zijn. We zijn gelijk- waar-dig. Daarin zit het woord waardigheid. Een beladen woord? Helemaal niet. In principe komt het hier of neer: ‘wie of wat je nu bent, man, vrouw, gay, lesbisch, transgender, Belg, Nederlander, buitenlander,… Iedereen heeft het recht om met waardigheid benaderd te worden. Erkend te worden voor wie hij of zij is.

Geen afspraken meer dan? Natuurlijk niet. Als directeur had ik een rol en verantwoordelijkheden, die neem je op. Maar elke gesprekspartner voor mij benaderde ik als mens. Wie is hij? Wat speelt er in zijn leven? Onvoorwaardelijk luisteren, vanuit een onwetendheid, vanuit nieuwsgierigheid is een conditio sine qua non wil je tot deze gelijkwaardigheid komen. Daarin ligt de uitdaging voor elk van ons. Zet even je ego opzij en luister zonder oordeel.

Dan kom je te weten wat er werkelijk belangrijk is. Dan kom je te weten wie de mens voor je echt is, wat hij wil en hoe jullie samen de toekomst beter kunnen maken.

Een uitdaging? Zeker! Maar oh zo de moeite waard.