Pandemie en Economie – Elisa Veronesi

Twee weken. Dat is precies de termijn dat ik genoten heb van de corona lockdown, de rust en gezinstijd die hiermee gepaard ging.
Daarna was het gedaan en nam de ondernemer in mij het over.
Ik ben doorgaans een goede slaper, maar de laatste maanden heb ik veel wakker gelegen. Geopolitieke vraagstukken, macro-economische gevolgen en overheidsschulden die doorgeschoven worden naar volgende generaties flitsten op regelmatige basis doorheen mijn slaappatroon. Micro-economische consequenties voor onze sector in het algemeen en onze onderneming in het bijzonder zorgden ervoor dat ik vóór middernacht zelden de slaap kon vatten.

Ons bedrijf, EVERON LIGHTING, kende in april een omzetdaling van bijna 80%.
EVERON’s core business bestaat erin om verlichting op maat te ontwikkelen. We ontwerpen en produceren huismerken voor verlichtingswinkels, die verplicht gesloten waren, en voor specifieke projecten in de horeca, retail, kantorenbouw etc.
Het spreekt voor zich dat heel wat getroffen sectoren hun investeringen de volgende maanden en jaren zullen uitstellen.
Dat horen en voelen we, helaas, nog elke dag.

We bestaan zeven jaar en hebben jarenlang elke euro uit de vennootschap eerst omgedraaid vooraleer hem uit te geven.
Dankzij een voorzichtige, organische groeistrategie hebben we – gelukkig – wat reserves kunnen opbouwen.
Die zijn nu broodnodig, ook al is het vreselijk jammer om die te moeten aanspreken omwille van een situatie waar je niet de minste vat op hebt.

Op het hoogtepunt van de corona-curve, en het dieptepunt van onze economie, hebben mijn partner en ikzelf een lijst opgesteld van medewerkers, in volgorde van een eventueel ontslag. Met pijn in het hart hebben we de twee eersten op die lijst effectief ontslaan.
Moeten ontslaan, om werkzekerheid en toekomst aan de rest van het team te kunnen bieden. De eerste op die lijst was een 57-jarige man die na jaren tevergeefs solliciteren bij ons eindelijk een kans kreeg en een job vond waarin hij, naar eigen zeggen, tot aan zijn pensioen uitdaging en passie kon vinden. Helaas begon hij bij ons op 9 maart 2020 en hebben we hem niet veel later alweer moeten laten gaan.
De volgende op de lijst was een Bulgaarse moeder van drie kinderen, die twee jaar geleden bij ons begon als administratief bediende.
Ze heeft bij ons op de werkvloer Nederlands geleerd en we hebben haar in twee jaar tijd zien openbloeien. Na haar ontslag hoorden we dat ze op het punt stond een huis te kopen, maar dat de bank de lening weigerde, nu ze één inkomen kwijt waren.

Eén man en één vrouw, zelfs in onze ontslagen zijn we “gendergelijkwaardig”.
Twee levens die je ongewild sterk beïnvloed hebt. Dat raakt je, als werkgever en als mens.

Toch hoop ik oprecht dat we met z’n allen ook positieve lessen trekken uit deze pandemische crisis. Innovatiever onderwijs, de opportuniteiten van thuiswerk en de voordelen van korte, efficiënte online meetings, bijvoorbeeld. Het kan ons in de toekomst nog heel wat fileleed en CO²-uitstoot uitsparen. Conservatieve bedrijven die nooit eerder thuiswerk hadden toegestaan, moesten bij afkondiging van de coronamaatregelen heel snel schakelen. Op dat vlak waren wij als KMO wél goed voorbereid. Flexibele werkuren en thuiswerk waren al jaar en dag ingebakken in onze bedrijfscultuur. Onze hardware én software was er prima op voorzien, al moet ik toegeven dat álleen maar online communicatie onder collega’s ook wel wat uitdagingen met zich meebrengt. Bij een volgende lockdown – hout vasthouden dat die er niet komt! – zou ik dit wellicht anders aanpakken en de communicatie beter stroomlijnen.

Desalniettemin is de haalbaarheid van efficiënt thuiswerken met de fulltime aanwezigheid van kinderen mijn inziens het grootste misverstand van de voorbije maanden. Onze acht collega’s hebben samen 14 jonge kinderen, die maandenlang verplicht thuis zaten. Sommige partners van medewerkers zijn zorgverleners, die vanzelfsprekend voltijds moesten verder werken in de afgelopen precaire periode. Het spreekt voor zich dat je dan als werkgever niet kan verwachten dat alle telefoons en mails tussen 9 en 5 direct beantwoord worden. Wederzijds begrip en oplossingsgericht denken zijn dan cruciaal. Wat dat betreft hielp het dat mijn man en ik ook zelf aan den lijve ervaarden dat het toetsenbord voor kleuters het favoriete speelgoed is tijdens online meetings. Alle online lockdown-aankopen ten spijt, van een dvd-speler tot een extravagante buitenspeeltuin; een driejarige wil toch het liefst gewoon “samen” spelen.

We zijn van nature nu eenmaal sociale wezens, niet? Verplichte mondmaskers, liters handgel en opgelegde social distancing zullen hier niets aan veranderen. Ik hunker alvast naar de tijd waarin we mekaar terug stevig mogen vastpakken en onbezonnen mogen dansen op feesten. Maar voorlopig wens ik u en uw naasten digitaal, via deze online blog, het allerbeste toe!

Met gezonde groeten

Elisa

Auteur: Elisa Veronesi, EVERON LIGHTING TECHNOLOGIES
E-mail: elisa.veronesi@everon-lighting.eu
Website: www.everon-lighting.eu