Fran Audenaert – VINCI Energies

Beluister hier de podcast van Fran 

Tekst: Schrijfgerief (Belinda Bruzzese)

Vandaag zijn we afgezakt naar Zaventem voor een afspraak bij VINCI Energies. Hoewel we onze gaste van vandaag nog helemaal niet goed kenden, hadden we wel enige research gedaan.
Zo vermeldt Fran Audenaerts LinkedIn-account de functie ‘Sales Engineer Robotics at Actemium’ (een merk van VINCI Energies, nvdr). Een niet vaak geziene titel, merken we op – zeker bij jonge vrouwen. Daar willen we uiteraard het fijne van weten.

Optimaliseren kun je leren

Onze eerste vraag gaat dan ook over deze intrigerend klinkende functie.  Die valt niet zomaar te beantwoorden, want de job is volgens Fran best veelomvattend. Om een idee te hebben,
is ze intussen eigenlijk meer Account en Branch Manager, maar verkoop staat nog altijd op nummer één van haar bezigheden, en ze vindt dit zelf het tofste onderdeel van haar functie.
Die komt neer op het dagelijks uitdenken van concepten voor klanten rond de automatisering van bepaalde processen in hun productiebedrijf. Dit gaat van pallettiseren (op pallets stapelen van artikelen, nvdr) en assemblage tot packaging en nog veel meer. Samenvattend:
allerlei activiteiten die momenteel gedaan worden door operatoren of oude machines. Haar klanten willen deze processen optimaliseren en daarvoor zijn ze bij Fran aan het juiste adres.
Concreet: ‘Ik maak met collega’s een brainstorm-concept, dat we voorstellen aan de klant, samen met een offerte. Na de verkoop is er nog een opvolging en dragen we het project over naar de projectleider. Ik blijf wel betrokken voor wanneer er discussies zijn of de klant vragen heeft.’

Maar daar houdt het niet op, want ze verzorgt ook nog de marketing, onder meer in de vorm van beurzen, events en workshops. En gaat ook nog spreken bij universiteiten of klanten, bij wijze van kennisdeling. Aan dit alles heeft onze interviewee vanzelfsprekend een goedgevulde dagtaak. Zoals ze zelf aangeeft, moet haar tijd dan ook goed ingedeeld worden, opdat het verkoopproces te allen tijde prioriteit krijgt.

De juiste studie

We zijn benieuwd of deze job enigszins in lijn ligt met wat Fran gestudeerd heeft:
burgerlijk ingenieur werktuigkunde. Voor een groot stuk klopt dat, zegt ze, want de job is inderdaad voor 70% technisch, en slechts voor 30 % commercieel. Het product verkoopt volgens haar eigenlijk zichzelf, dus het commerciële aspect hoeft niet veel van haar tijd in beslag te nemen.
‘De vakken die ik volgde, leunen sterk aan bij wat ik verkoop: robotica en mechatronica
(een combinatie van technische disciplines als elektrotechniek, elektronica, mechanische aandrijftechniek en ICT., nvdr) behoorden tot mijn beste vakken. Dus ja, in dat opzicht is er een sterk verband met wat ik nu doe.’

Van pony’s tot techniek

In de ervaring van XKwadraat ligt deze studie- en carrièrekeuze bij vrouwen zeker niet voor de hand. Vanwaar dan deze liefde voor het technische? Blijkbaar valt de appel niet ver van de boom: Frans vader heeft een garage voor herstellingen en verkoop van auto’s. Hij is daarnaast ook sales engineer en knapt sportwagens en oldtimers op om ze door te verkopen.
Fran zelf voelde al van jongs af aan dezelfde kriebel: ze probeerde als kind al pony’s, paardenzadels, gouden juwelen en nog veel meer aan de man te brengen. Dit was alvast een goede oefening voor later, zegt ze. Automechanica interesseerde haar ook heel erg. Maar algauw trok ze dit open naar andere dingen dan alleen auto’s. Vooral het creatieve aspect van het werken aan oplossingen trekt haar aan: hoe dingen werken, dat is wat haar boeit.
Het hoeft niet gezegd dat haar pa heel trots op haar is, maar ze vermeldt het graag.

Dat vinden we nog eens een leuke combinatie: mechanica en sales. ‘Inderdaad’, zegt Fran,
‘want het puur technische sprak me niet voor 100% aan. Het sociale aspect – netwerken – maakt het voor mij boeiend.’ En dit kan ze uitleven in het commerciële luik van haar job.

Affiniteit op het eerste gezicht

We zijn er zeker van dat de arbeidsmarkt haar met zo’n profiel graag ziet komen en heel veel keuzes biedt. Waarom dan kiezen voor VINCI Energies? Dit bedrijf is trouwens nog steeds haar eerste en enige werkgever, en ze werkt er nu toch al 8,5 jaar. Na haar afstuderen heeft ze zelfs maar driemaal gesolliciteerd: bij Daf trucks, bij Daikin en bij Actemium. Dit laatste sprak haar het meest aan: ‘De toenmalige HR manager, met wie ik goed kan opschieten,
gaf me onmiddellijk een rondleiding en regelde gesprekken met toekomstige collega’s, en ik vond de sfeer hier tof.’ Ze leerde ook haar baas kennen: ‘Hij noemde allerlei verschillende jobs op die ik zou kunnen doen, op verschillende niveaus en rond heel veel soorten producten. Daardoor ging ik ervan uit dat ik mijn weg hier zelf zou kunnen zoeken en kennismaken met wat mij interesseert, en dat bleek inderdaad zo te zijn. Ik heb dus helemaal zelf kunnen invullen wat ik graag wilde doen.’ Zoals daar zijn: de markt en klanten verkennen en de hele portfolio van Actemium erbij betrekken. Na anderhalf jaar werd duidelijk wat haar het meest interesseerde in deze industrie, en dat is wat ze nu verkoopt.

Een job in beweging

Is Fran Audenaert met haar 32 lentes intussen al gegroeid in haar kennis?
Dat kan ze bevestigen, en hoewel de groei op een bepaald ogenblik wel even stagneert, blijft het in stijgende lijn gaan. ‘Ook door veel te lezen en door beurzen en workshops. Je moet
up-to-date blijven, want deze wereld blijft bewegen. Alles evolueert: de portfolio die je kunt aanbieden wordt breder. Je moet volgen. Maar het blijft boeiend, ook omdat de job zo vaak verandert dat het altijd anders is: de problemen blijven grotendeels dezelfde maar de oplossingen zijn nieuw, en naast de vaste blijven er ook altijd nieuwe klanten bijkomen.’ Fran houdt zich tegenwoordig ook bezig met logistieke projecten – dit is iets recents dat ze heel boeiend vindt.

De toekomst is ‘in team’

We willen graag van onze gaste horen wat haar grootste uitdaging is binnen het bedrijf.
Dat blijkt niet zo’n makkelijke vraag voor Fran. Er zijn volgens haar enorm veel groeimogelijkheden bij VINCI Energies, maar de eerstvolgende doelstelling die ze zou willen bereiken, is een stapje hoger komen in deze horizontale organisatie, en meer verantwoordelijkheid krijgen: ‘Ik zou graag een team aansturen. Dit is een doel dat ik kan nastreven, dus er is in ieder geval toekomstperspectief.’

Girly girl tussen de mannen

Gendergelijkwaardigheid dan. Als vrouw krijg je in deze sector per definitie een aantal uitdagingen voor de kiezen. Frans professionele entourage bestaat vooral uit mannen,
dus willen we heel graag weten hoe zij het aanpakt. Ze vindt het trouwens grappig dat haar werkleven voor 95% mannelijk is, terwijl ze in haar vrijetijd juist uitsluitend met haar vriendinnengroep omgaat en typische ‘girly’ dingen doet. Op het werk neemt ze eerder een nuchtere houding aan:  ‘Ik sta er niet te veel bij stil, omdat je er anders te veel op gaat letten en misschien onderscheid begint te maken en naar moeilijkheden zoekt tussen mannen en vrouwen waar dit niet nodig is. Ik reageer altijd zo neutraal en professioneel mogelijk ,
waardoor de verschillen tussen de seksen irrelevant worden.’

Een visitekaartje om ‘Ir’ tegen te zeggen

Moet ze zichzelf bewijzen als vrouw? Ja, dat moet ze nog steeds. Elke klant of leverancier is anders, maar ze geeft eerlijk toe dat er soms dingen gebeuren die de stereotypen nog steeds bevestigen. ‘Om maar iets te noemen dat opvalt: er bestaat een soort vooroordeel.
Op beurzen neemt men vaak aan dat ik de hostess ben, en ik begrijp dat omdat op een technische beurs de vrouwen meestal inderdaad hostessen zijn, als ze niet in de marketing of de HR werken. Iedereen maakt zich daar schuldig aan.’ Maar na tien minuutjes praten, beseffen de klanten wel dat ze dezelfde taal spreekt als zij. En ze heeft er iets slims op gevonden: ‘Ik zet bewust de afkorting Ir. (ingenieur) op mijn visitekaartje. Andere collega’s doen dat niet, maar ik dus wel, zodat mijn gesprekspartners zeker kunnen zijn dat ze veilig kunnen praten over hun technische noden. Sindsdien verloopt de communicatie een heel stuk vlotter.’

We noemen Fran graag een rolmodel. Ze bedankt voor het compliment, maar dat vindt ze zelf niet.

Geef vrouwen een S.T.E.M.

We weten intussen dat in verhouding weinig vrouwen voor STEM-richtingen kiezen.
Waarom denkt onze gaste dat dit zo is? Het is puur een kwestie van interesse, vermoedt ze.
In haar omgeving blijkt techniek vrouwen niet zo erg aan te spreken. ‘Hoe dat precies komt – nature of nurture: geen idee – maar er is gewoon minder belangstelling voor dan bij mannen.’ Haar zus heeft bijvoorbeeld een zoontje, Frans petekind van 2,5 jaar oud. Zijn moeder koos bewust ook voor speelgoed dat traditioneel voor meisjes wordt gebruikt, zoals poppen en keukentjes,
maar het kind blijkt toch obsessief naar zijn autootjes te grijpen. ‘Dus het is geen aangeleerd gedrag’, zegt Fran. Misschien zit het dan toch ergens in de aard van het beestje.

Zouden de scholen hier meer op moeten inzetten? Daar heeft Fran wel oren naar, want haar jobinhoud is bijvoorbeeld niet voldoende bekend om weloverwogen te kunnen beslissen of STEM een interessante piste voor een studie zou kunnen zijn. Op de kleuter- en lagere school zie je het al helemaal niet, maar ook in het middelbaar onderwijs is het iets minder uitgesproken:
‘Ik heb zelf ook wel het vak Elektriciteit gehad, maar daar bleef het dan ook bij.’

Stimuleren, niet stigmatiseren

Als meisje en omwille van de achtergrond van haar vader werd onze gaste wellicht automatisch in het ASO ‘gedwongen’? ‘Ja, ik werd wel gestimuleerd om voor het ASO te kiezen – vermoedelijk omdat dit hoger in aanzien staat dan een technische opleiding. En dat is onterecht, want in mijn richting zaten meer studenten van de industriële wetenschappen,
de technische richting dus, en die waren veel beter voorbereid dan ik, die uit het ASO kwam.’ Volgens Fran heeft de hiërarchische aanpak van deze richtingen daar zeker iets mee te maken. Er werd in haar tijd ook weinig moeite gedaan om, bijvoorbeeld via workshops en lezingen, het publiek bekend te maken met de inhoud van dit soort richting en welke mogelijke jobs er zoal uit kunnen voortvloeien.  Er is dus nog ruimte voor groei, zegt onze sales engineer. Hopelijk leest de politiek mee en wordt deze stigmatisering snel de wereld uit geholpen. We merken op dat heel wat mensen de vele opeenvolgende aanpassingen in het onderwijs beu zijn.  ‘Ja’, zegt Fran. ‘Ze zouden het van de eerste keer goed moeten doen.’ Maar dat is al een uitdaging op zich, luidt de conclusie.

Laat ouders kiezen

Onze gaste heeft( nog) geen kinderen, maar stel: het is zover. Wat zou ze er dan van vinden als ze haar carrière niet in de koelkast zou moeten zetten dankzij de invoering van kinderopvangcheques? Je krijgt dan de keuze van de werkgever om een deel van je loon daaraan te besteden. Een moeilijke vraag, want ze kan zich deze situatie als niet-moeder niet goed voorstellen. Maar ze heeft wel een zus die moeder is. Zij werkt in het onderwijs en heeft een crèche ingeschakeld, maar ze ontvangt geen andere extralegale voordelen. ‘Wij bij VINCI Energies hebben die wel. De beste oplossing is trouwens dat de ouder zelf kan kiezen waar de financiële steun naartoe zou moeten gaan. Laat de werknemer kiezen’, vindt Fran.

Het hete hangijzer

De laatste tijd staan de kranten bol van grensoverschrijdend gedrag. Zou het kunnen dat vrouwen door dit soort berichtgeving tegenwoordig angstiger zijn om in een overwegend mannelijke omgeving te gaan werken? Dat vindt Fran een heel delicate vraag. Ze vindt het moeilijk om hierop te antwoorden omdat ze er zelf – gelukkig – geen ervaring mee heeft en merkt op dat dit probleem ook in niet-mannelijk dominante omgevingen voorkomt, en bovendien niet genderspecifiek is. “Als man is het bovendien zo veel moeilijker om met dit soort klachten naar voren te komen. De kwetsbaarheid van de man ‘mag’ nog steeds niet getoond worden, dus beide genders ondervinden zo hun eigen moeilijkheden op dit vlak.”

Een winkel in de winkel?

‘Mijn droom is een eigen bedrijf’. Het antwoord op de vraag naar Frans ambities komt er vlotjes uit gerold. Ze vreest hiermee wel een beetje ‘tegen de winkel van VINCI’ te spreken, lacht ze, maar daar zijn wij het niet noodzakelijk mee eens. Dromen van werknemers waarmaken is iets dat dit bedrijf immers zeker niet vreemd is. Van intrapreneurschap naar entrepreneurschap binnen VINCI Energies: waarom ook niet? Dat klinkt Fran inderdaad als muziek in de oren. ‘Mijn vader is altijd zelfstandige geweest, en het spreekt me enorm aan om zelf ook iets uit de grond te stampen. Iets met techniek, in ieder geval.’ Kandidaat-geldschieters mogen nog even de portemonnee dichthouden, want daarvoor lijkt het Fran nog veel te vroeg. Maar alvast dromen, mag natuurlijk altijd.

Go West

Als traditionele afsluiter peilen we naar Frans bucketlist. Ook hier ligt het antwoord al klaar: de grote oversteek naar Amerika staat helemaal bovenaan. Binnenkort gaat onze interviewee deze concrete droom zelfs al een beetje waarmaken met een mooie reis in de US.  Maar echt één of twee jaar Los Angeles – dat is de ultieme droom. Fran heeft een jaar geleden toevallig een project verkocht aan Pfizer, in Michigan. Zelf kon ze er niet naartoe wegens het beestje met de letter c. Maar dat geeft niet, want Michigan ligt niet bepaald in de buurt van Los Angeles. We durven een ideetje te opperen: misschien is het een gelegenheid voor het bedrijf om, naast de reeds bestaande vestigingen doorheen de US, binnen afzienbare tijd ook in LA iets op te starten? Voor onze gaste niet gelaten, zeker omdat in die regio heel weinig industriële activiteit bestaat buiten die van de software. Er is dus wellicht nood aan wat VINCI Energies zou kunnen aanbieden.

Met deze Amerikaanse droom eindigen we een boeiende kennismaking met een ambitieuze en inspirerende sales engineer.